«مائة منقبة من مناقب أمیر المؤمنین علی بن ابیطالب و الأئمه من ولده علیهمالسلام من طریق العامه»؛معروف به «فضائل ابن شاذان» است که ابوالحسن محمد بن احمد بن على، معروف به ابن شاذان قمى و از بزرگان شیعه در قرن چهارم و پنجم هجرى آن را تألیف کرده است.
کتاب حاضر از منابع مهم روایى شیعه است که بزرگانى چون ابوالفتح کراجکى، سید ابن طاووس، علامه مجلسى، سید هاشم بحرانى و علامه امینى، احادیث این کتاب را در کتب خود، نقل کردهاند.
مؤلف از میان اخبار متعدد، یکصد روایت را گلچین کرده و این امر باعث شده روایاتى بسیار زیبا و بشارت دهنده به شیعیان جمعآورى گردد. مهمتر از آن، مقبولیت کتاب نزد مخالفان است. چنانکه بزرگانى از اهل تسنن به آن اعتماد کرده و مطالب و روایات آن را در کتابهایشان آوردهاند، مانند: خوارزمى در دو اثرش مناقب و مقتل الحسین علیهالسلام، ابوعبیدالله شافعى در کفایه الطالب و حموینى در فرائد السِمطین.
مؤلف بر آن بوده که تنها از روایات اهل سنت در فضائل اهلبیت استفاده نماید و نظم خاصى براى ذکر احادیث قرار نداده و تنها ترتیب مشخص براى کتاب همان عنوان روایات صدگانه است.
محقق کتاب با افزودن مطالبى مفصل، حجم آن را از اصل متن بیشتر کرده است. در این تحقیق، تمام نسخه بدلهاى چند نسخه خطى مطابقت داده شده و هر یک از روایات به نقل از چندین منبع روایى آدرسدهى شده است. همچنین روایاتى که از طرق دیگر، غیر از سلسله سند این کتاب، آمده هم در تمام موارد آدرسدهى شده تا محقق به راحتى به تمام موارد دسترسى پیدا کند.