تالیف: حسین درگاهی
...مگر خالق هر چیزی، مالک آن نیست؟ و مگر جز این است که مالک و صاحب هر چیزی باید نحوهی استفاده از آن و چند و چون رفتار با آن را تعیین کند؟ مگر جز این است که در استفاده از هر چیزی رضایت مالک و صاحب آن را بایستی رعایت کرد؟
به همین دلیل است که انسان در استفاده از خود و در رفتار و روابطش با دیگران، چنان باید باشد که خالقش و خدایش خواسته است.
چنین است که انسان بایستی چنان زندگی کند که مالک و معبودش گفته است؛ یعنی یک انسان بنده است و بندگی خدایش و خالقش را باید بکند. برای خدا و آن چنان که فرموده است زندگی کند؛ یعنی «عبد» باشد و «عبادت» او را کند.